viernes, 7 de noviembre de 2008

ROSA DE VIDA

Estefanía es una chica de tan sólo 16 años, que actualmente está aislada en una habitación del Centro Hospitalario “La Fe”, recibiendo un trasplante de médula y un fuerte tratamiento quimioterapéutico para eliminar de su joven cuerpo, la oscura sombra de la leucemia. O lo que es lo mismo, luchando en una guerra, cuyo enemigo es el cáncer. Con las únicas armas de su cuerpo y su mente, se mantiene firme con una entereza que no podría igualar ningún adulto. Es fuerte. Es ganas de vivir. Es Valiente. Es ejemplo de entereza. Es dura. Es pasión. Es una valiosa enseñanza. Es esperanza. Es Vida. Es ilusión. Esta Rosa es para ti, Estefanía. Y cada vez que alguien escriba un comentario dándote ánimo, yo me comprometo a pintarte otra rosa, fresca como la vida, fresca como tú.


....... LA ROSA DE Mª ORETO.


....... LA ROSA DE IRENE.


.......LA ROSA DE PEPE.


.......LA ROSA DE PABLO.


........LA ROSA DE TEFA.


.......LA ROSA DE XELO.


.......LA ROSA DE MANDIBULA AFILADA.


.......LA ROSA DE J.M.
.......LA ROSA DE Mª ANGELES SAEZ.

.......LA ROSA DE JESSY Y CRISTOBAL.




.......LA ROSA DE SARA.





.......LA ROSA DE DAVID.


.......LA ROSA DE ANÓNIMO(INMA).


.......LA ROSA DE MARIETA.


.......LA ROSA DE CLARA.


.......LA ROSA DE CLARA.


........LA ROSA DE RAUL.


.......LA ROSA DE FRANESCO.




.......LA ROSA DE CRIS LAGO.
........LA ROSA DE MARIA CERVERÓ.

INCREIBLE! La verdad es que no pensaba que tendría que poner una floristería. Tengo que daros las gracias a todos. A todos los que os habéis implicado en esta historia, y desinteresadamente, habéis hecho acopio de vuestra sensibilidad para dar ánimos a una “personita” y a todos sus familiares, que de verdad, lo necesitan. Son momentos duros, son pedazos de vida que duelen el alma, son etapas que parecen insuperables, y vuestras palabras de apoyo, sé que ayudarán a sostener las fuerzas para no temblar ante la impotencia que sentimos en estos casos. Con vuestro aliento, llegarán a buen puerto. Gracias Mª Oreto, Irene, Pepe, Pablo, Tefa, Xelo, Mandibula, J.M., Mª Angeles, Jessy, Cristóbal, Sara David, Inma, Marieta, Clara, Clara, Raúl, Franesco, Cris Lago, Maria Cerveró….. Es importante sentirnos arropados en tiempos difíciles, es importante sentir el cariño de la gente que nos rodea, y es importante escuchar palabras de ánimo cuando nos sentimos derrotados. Así, todo es más fácil; si no estamos solos, las batallas se libran con mejor perspectiva, y la debilidad nos es mucho más superficial. ESTEFANIA, RECORDA QUE: "On el perdedor veu un fracas, el guanyador veu una oportunitat d’èxit."


........LA ROSA DE ELISABET.


.......LA ROSA DE ANÓNIMO (L.M.)





.......LA ROSA DE o"ROSA"o.





.......LA ROSA DE SARA.




.......LA ROSA DE ANÓNIMO.


........LA ROSA DE SANDRA.





........LA ROSA DE CARMEN, FIDEL, Mª CARMEN Y FIDEL.




.......LA ROSA DE ANÓNIMO (EMILIO).




.......LA ROSA DE MARÍA CERVERÓ.




.......LA ROSA DE LINA B.




............LA ROSA DE ORETO Y CHRISTIAN.





.......LA ROSA DE ANÓNIMO.






.......LA ROSA DE ARIANNA.




.......LA ROSA DE LA FAMÍLIA SAEZ.




.......LA ROSA DE IRENE CALABUIG.




........LA ROSA DE SERGIO AZNAR.




.......LA ROSA DE VIDAMAR.




LA ROSA DE ANÓNIMO (FERRI PARE) .......LA ROSA DE MONIKA.


.......LA ROSA DE ANÓNIMO.


El Gran Maestro y el Guardián se dividían la administración de un Monasterio Zen. Cierto día, el Guardián murió y fue preciso substituirlo. El Gran Maestro reunió a todos los discípulos para escoger quién tendría la honra de trabajar directamente a su lado. Voy a presentarles un problema, dijo el Gran Maestro, y aquél que lo resuelva primero, será el nuevo guardián del Templo. Terminado su corto discurso, colocó un banquillo en el centro de la sala; encima estaba un florero de porcelana seguramente carísimo, con una rosa roja que lo decoraba. Éste es el problema, dice el Gran Maestro; - resuélvanlo -. Los discípulos contemplaron perplejos el "problema", por lo que veían los diseños sofisticados y raros de la porcelana, la frescura y la elegancia de la flor. ¿Qué representaba aquello? ¿Qué hacer? ¿Cuál sería el enigma? Pasó el tiempo sin que nadie atinase a hacer nada salvo contemplar el "problema", hasta que uno de los discípulos se levantó, miró al Maestro y a los alumnos, caminó resolutamente hasta el florero y lo tiró al suelo, destruyéndolo. - ¡Al fin alguien que lo hizo! - exclamó el Gran Maestro - ¡Empezaba a dudar de la formación que les hemos dado en todos estos años!. Usted es el nuevo guardián. Al volver a su lugar el alumno, el Gran Maestro explicó: - Yo fui bien claro: dije que ustedes estaban delante de un "problema". No importa cuán bello y fascinante sea un problema, tiene que ser eliminado. Un problema es un problema; puede ser un florero de porcelana muy caro, un lindo amor que ya no tiene sentido, un camino que precisa ser abandonado, por más que insistimos en recorrerlo porque nos trae confort... "Solo existe una manera de lidiar con un problema": atacándolo de frente. En esas horas, no se puede ser tentado por el lado fascinante que cualquier conflicto acarrea consigo. Recuerda que un problema, es un problema. No tiene caso tratar de "acomodarlo" y darle vueltas, si al fin y al cabo ya no es otra cosa más que "UN PROBLEMA". Déjalo, hazlo a un lado y continúa disfrutando de lo hermoso y lo que vale la pena en la vida. ¡No huyas de él... acaba con él!.




.......LA ROSA DE KTALINA.


......LA ROSA DE XIMET.


.......LA ROSA DE CHUS.


.......LA ROSA DE NINGO.


.......LA ROSA DE RAÜL I ROSA.


........LA ROSA DE ANÓNIMO (PABLO). .......LA ROSA DE ANÓNIMO (PAU).


.......LA ROSA DE RAQUEL I DANI.


.......LA ROSA DE DANI.


.......LA ROSA DE Mª DOLORES.


........LA ROSA DE DAVID.


.......LA ROSA DE FRAN.





.......LA ROSA DE MARINITA_LORENA.

.......LA ROSA DE AITANA, MANOLO Y RAQUEL.


.......LA ROSA DE PANDO.


.......LA ROSA DE INMA.


.......LA ROSA DE LOBO ATENTO.


.......LA ROSA DE DAVID.


.......LA ROSA DE LIDIA (ASTURIAS)


.......LA ROSA DE ANDRÉS, MAITE, ELOY Y AIDA.






Yo no pierdo la esperanza en los chicos de hoy Hanoch MacCarty A veces, cuando me desplazo en avión de una conferencia a otra, me encuentro sentado al lado de alguien que es bastante comunicativo. Suele ser una experiencia agradable, por cuanto me encanta observar a la gente. Aprendo muchísimo con sólo observar y escuchar a las personas que conozco y veo todos los días. He oído relatos tristes, historias felices, alegres, de miedo, y otras que rivalizarían con las que se cuentan en los programas de televisión. Por desgracia, también hay veces en que estoy sentado junto a alguien que sólo quiere descargar su mal humor o castigar con sus opiniones políticas a un oyente cautivo durante mil kilómetros. Ese fue uno de esos días. Me arrellané en mi asiento, resignado, mientras mi vecino comenzaba su perorata sobre la terrible situación en el mundo con la gastada muletilla: "¿Sabe?, los chicos de hoy..." Habló sin parar, desgranando vagas nociones sobre la terrible situación de los adolescentes y los jóvenes, basadas en ver el telediario de las nueve de un modo bastante selectivo. Cuando, gracias a Dios, abandoné ese avión y me dirigí al hotel que había reservado en Indianápolis, Compré el periódico local y fui a cenar al hotel. En una página interior del diario encontré un artículo que creo merecía los honores de figurar en portada. En una pequeña ciudad de Indiana vivía un muchacho de quince años aquejado de un tumor celebral. Estaba siendo sometido a tratamientos de quimioterapia. A consecuencia de ello, había perdido todo el cabello. No sé usted, pero recuerdo lo que yo habría sentido a esa edad ante semejante situación: ¡estaría mortificado! Los compañeros de escuela de este joven acudieron espontáneamente en su auxilio: todos los chicos preguntaron a sus madres si podían afeitarse la cabeza para que Brian no fuese el único chico calvo del instituto. En la página del periódico aparecía la foto de una madre afeitando todo el pelo de su hijo ante la mirada de aprobación del resto de la familia. Y, al fondo, un grupo de jóvenes también calvos. No. Yo no pierdo la esperanza en los chicos de hoy.








.......LA ROSA DE DAVID.


.......LA ROSA DE ANÓNIMO.


........LA ROSA DE EVA.


.......LA ROSA DE TONI, VICTOR, MAYRA, Y LOLA.


.......LA ROSA DE SONIA.


.......LA ROSA DE LEO SEGARRA (O.T.)


.......LA ROSA DE LORENA (O.T.)


.......LA ROSA DE ANÓNIMO (VERO).





........LA ROSA DE NOELIA.

........LA ROSA DE ANÓNIMO (VICTORIA)




.......LA ROSA DE ALBA.


.......LA ROSA DE XELO.




.......LA ROSA DE ANÓNIMO.

.......LA ROSA DE BEA.


........LA ROSA DE DAVID.

.......LA ROSA DE BEA.


.......LA ROSA DE SONIA.


.......LA ROSA DE DAVID.



.......LA ROSA DE ANÓNIMO.


Hola a todos! y Feliz Navidad!
En principio, esta es el último comentario a esta entrada, con el que doy por zanjado el largo camino que hemos llenado de rosas.
Ha sido una experiencia muy gratificante, nunca pensé que tuviera tanta aceptación, y os aseguro que ha sido positivo en todos los sentidos.
No tengo suficientes palabras para agradeceros todos los comentarios de ánimo que le habéis manifestado a Estefanía, pero, os aseguro que ha valido la pena; ha recibido el mensaje de que no estaba sola en esta batalla, y eso siempre es importante. Ha sido maravilloso conoceros a todos a través de esta entrada y os invito a que sigáis visitando mi blog. En estos momentos, la salud de la “artista” está evolucionando perfectamente, anteayer, incluso se presentó en una donación de sangre acompañando a su familia (un acto de donación masiva de sangre organizado por la Asociación contra el cáncer de l’Alcúdia, querían entrevistarla para canal 9, pero es muy vergonzosa i no quiso), y está pasando las navidades con su gente.
Así que nada más; desearos unas felices fiestas, y agradeceros vuestro interés, vuestra constancia y vuestro buen corazón.




....... LA ROSA DE ARMACHI.


.......LA ROSA DE SONIA.

.......LA ROSA DE XELO.

.......LA ROSA DE ESTEFANIA.

.......LA ROSA DE XELO.

.......LA ROSA DE DAVID.

.......LA ROSA DE ANÓNIMO.

.......LA ROSA DE ANÓNIMO.

.......LA ROSA DE ANÓNIMO.

.......LA ROSA DE DAVID.

.......LA ROSA DE ARMACHI.
Las amistades están hechas a trocitos
Trocitos de tiempo que vivimos con cada persona.
No importa la cantidad,
sino la calidad de tiempo que pasamos con un amigo.
Algunos necesitan días, y otros solamente cinco minutos.
Hay amistades hechas de risas o dolores compartidos;
otras de horas de escuela;
otras de juegos de juventud, salidas, cines, o diversiones;
otras de un momento clave vivido en coincidencia...;
y luego están aquellas que nacen sin saber por qué ...
... incluso de silencios comprendidos, o de simpatía mutua sin explicación.

Saint-Exupéry dice en “El Principito”:
“El tiempo que perdiste por tu rosa hace que tu rosa sea tan importante”.

LA ROSA DEL ANIVERSARIO.

108 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola!!
Acave de lletgir aques escrit mol bonik per a una xica que es mol valenta per els seus esforços i per la seua valentia contra lo que esta patint.Estic mol segura de que amb lo forta que es podra superar aques problemeta i altres problemes que se li coloque per el seu cami,perquè res podra inpedir el seu esforç i la seua valentia.Despres de tot com ella sap es una xica que es mereix tota la vida que te al seu futur i mol més de tot allo que li ofereige je,je.Ueno que com ella ja sap tinc moltes ganes de vorela i de poder xarrar amb ella en persona i que sobretot la vuik molt i me cau estupendament bé.

Anónimo dijo...

Los sueños nunca desaparecen siempre que las personas no los abandonan; nunca abandones tus sueños...mi sueño es pasar estas Navidades contigo y no lo abandonaré!!

Una rosa para la más dulce...
...de Irene

Anónimo dijo...

Si quieres triunfar, no te quedes mirando la escalera. Empieza a subir, escalón por escalón, hasta que llegues arriba. Como estas haciendolo ahora, que solo te queda este escalon y yo te doy la mano para ayudarte a subirlo.

El teu germanet.

Pablo Martín Lozano dijo...

Todo mi ánimo, luz, fuerza, esperanza y tenacidad para que de nuevo tu joven cuerpo vuelva a la plenitud y tu felicidad se mantenga intacta durante el proceso. Ánimo, ánimo, ánimo y una sonrisa de las que consiguen todo.

Un abrazo.

TEFA dijo...

Estenafia, bonito nombre!, es nombre de guerrera, te lo digo yo, no te conozco pero sera todo un placer hacerlo, todo lo que irradias, esa fuerza, esa valentia...eso es lo que hace que los demas vivamos, asi que sonrie, mantente firme y lucha, para poder asi llegar a conocerte cuando todo acave y compartir todo eso contigo.

Un grandissimo y calido abrazo, tocaya!

Xelo dijo...

Adelante y mucho ánimo,Estefanía¡¡
No dejes de luchar, que con tu ánimo y nuestra fuerza, lo vas a superar¡¡
Los valientes se demuestran en muchas ocasiones en la vida, pero ahora tú vas a demostrar que eres mas valiente de lo que nunca imaginaste. Rezo por tí.
Un beso¡¡

Pepe Soriano dijo...

"Quien no ha afrontado la adversidad no conoce su propia fuerza."
Benjamin Jonson

Molts anims i que continue amb tantes forçes!

Anónimo dijo...

TE ENVIO TODA MI ENERGIA EN UN BESO.
JM

Anónimo dijo...

HOLA, ESTEFANIA. TU NO ME CONOCES PERO YO SÍ SE DE TU CORAJE Y TU VALENTIA, Y SE QUE TIENES EL CARIÑO Y EL APOYO DE MUCHA GENTE ESTUPENDA. RECUERDA QUE DE TODO ESTO SALDRAS MAS FUERTE. ¡MUCHO ANIMO Y ADELANTE!

Anónimo dijo...

HOLA GUAPA. NO TENGO MUCHO MAS QUE DECIRTE,YA TE LO HAN DICHO TODO, DESPUES DE LEER TODOS ESTOS COMENTARIOS, DE VER COMO LA GENTE TE APOYA, TE ADMIRA, Y TE QUIERE,SOLO ME QUEDA ESCRIBIRTE EN ESTA PAGINA PARA QUE VEAS QUE SOMOS MUCHOS LOS QUE ESTAMOS CONTIGO Y MUCHA LA GENTE QUE TE QUIERE, Y QUE QUEREMOS QUE LUCHES COMO LO ESTAS HACIENDO HASTA AHORA POR QUE FORMAS PARTE DE NUESTRAS VIDAS Y TE QUEREMOS EN ELLA.
1 BESAZO ENORME
JESSY Y CRISTOBAL

Anónimo dijo...

ola guapisima! bueno e leito la entrada y es muy bonita y yo te apoyo nunca pierdas la esperanza!! tu eres fuerte, valiente y lo puedes conseguir, contando con nuestro apoyo tambien ANIMO ESTEFANIA!! no tires nunca la toalla! y aunq no me conozcas aqui tienes mi apoyo!! un besazo wapisima!!

david dijo...

Hola estefania aunque no te conozca se que eres fuerte y tienes valentia , ademas toda mi fuerza y valentia te la envio con un abrazo , desde aqui te envio ademas de mi fuerza y mi valentia para ayudarte animo, animo , animo , animo asi lo escribiria mil veces y no me cansaria , bueno un besote grandote para una chica que se lo merece ademas de una rosa . besos y un abrazo

Anónimo dijo...

Leer esta poesia siempre me ha funcionado para continuar y cargar él ánimo,te la regalo:
NO TE DETENGAS

No dejes que termine el día sin haber crecido un poco,
sin haber sido feliz, sin haber aumentado tus sueños.
No te dejes vencer por el desaliento.
No permitas que nadie te quite el derecho a expresarte,
que es casi un deber.
No abandones las ansias de hacer de tu vida algo extraordinario.
No dejes de creer que las palabras y las poesías
sí pueden cambiar el mundo.
Pase lo que pase nuestra esencia está intacta.
Somos seres llenos de pasión.
La vida es desierto y oasis.
Nos derriba, nos lastima,
nos enseña,
nos convierte en protagonistas
de nuestra propia historia.
Aunque el viento sople en contra,
la poderosa obra continúa:
Tu puedes aportar una estrofa.
No dejes nunca de soñar,
porque en sueños es libre el hombre.
No caigas en el peor de los errores:
el silencio.
La mayoría vive en un silencio espantoso.
No te resignes.
Huye.
"Emito mis alaridos por los techos de este mundo",
dice el poeta.
Valora la belleza de las cosas simples.
Se puede hacer bella poesía sobre pequeñas cosas,
pero no podemos remar en contra de nosotros mismos.
Eso transforma la vida en un infierno.
Disfruta del pánico que te provoca
tener la vida por delante.
Vívela intensamente,
sin mediocridad.
Piensa que en ti está el futuro
y encara la tarea con orgullo y sin miedo.
Aprende de quienes puedan enseñarte.
Las experiencias de quienes nos precedieron
de nuestros "poetas muertos",
te ayudan a caminar por la vida
La sociedad de hoy somos nosotros:
Los "poetas vivos".
No permitas que la vida te pase a ti sin que la vivas ...
Walt Whitman

Besos, Inma

david dijo...

PARA INMA:
QUE POESIA MAS BONITA PARA DAR ANIMOS

Xelo dijo...

PRECIOSA POESIA QUE NOS VA A SERVIR A TODOS.
MUCHAS GRACIAS¡¡

Anónimo dijo...

hola estefania soc marieta la teua marieta k sapies k tvm k eres forta i eixaras avant k tu pots....k me tens per el k vuiges ara cuant et recuperes ja farem algo una festeta o algo eh aixo kda pendent k anim i k tvm

Anónimo dijo...

ola estefania!!sc la teua prima clara!!


wno cariñet k se k tu podraas ixiir al davant i k te buic mooooooooooooooooooooooooooooooolt ....


kuant te recuperes tornarem a la kaseta a recordar ixos bons moments...???

wno wpetona tQmmm sempre estic recordnte...



att:la teua cosina clara

Anónimo dijo...

Fani , guapissima , enserio que ganes tenim de que tornes asi , al poble i pasarmoseu be en tu i de anarmosen de festa, perqe desde que tu no stas ya no mos eu pasem tan be , bueno espere qe te recureperes prontissim i qe tot te vaja molt be i ya voras com dasi poqet tot tornara a ser igual que antes, un bes molt gran guapa , i sas que asi tens unes amiges pa lo que necesites ,


clara

Anónimo dijo...

Hola Estefania, he tingut la sort de coneixer-te a l'hospital, sóc Raül el nebot de la teva companya d'habiació Oreto de L'Alcúdia. Vull desde aquestes línies donar-te tot el suport i ànims que set poden donar perque sé quin és el teu problema ja que jo també el tinc a casa i no tant agradable perque se m'aproxima el final de ma tia, així que et dessitge la més prompta recuperació i que pugues disfrutar de tota la vida que et queda per davant que és molt bonica. També vull donar-los molts ànims als teus pares, al teu germà i la resta de la família, i aprofite per a dir-te que els estimes amb totes les teves forces perquè ho estan donant tot per tu.Reb una abraçada ben forta de part meua. Raül.

Anónimo dijo...

Pues ya estás pintando otra, amigo, porque me sumo a la causa de esta joven que merece ganar esta batalla.

Un abrazo.

david dijo...

asi es esta joven de nombre estefania no se merece una ni como dieciseis como hay se merece cien rosas mas de lo que hay y espero que sea asi porque esa joven se lo merece todo

Cris Lago dijo...

Toda la fuerza desde Cádiz y un abrazo enorme guapísima!!!!!!!!

Maria Cerveró dijo...

Estefaniaaaaa amoreeeet!!!!

La veritat quee quan la gennt mee pregunta a quinaa persona admire mee pases tuu pel cap, perqueee tiaa, no conec a personaa mes fortaa que tuu!!! I aixoo que tu ya saps tot per lo que e pasat yo... Pero esquee erees una personaaa moltt fortaaaa i aixooo malegraaa moltiisiim!!!

No has de pedre mai l'esperansa, okiz??? Perque la esperanza es lo ÚLTIMO que se pierdee!!!


Tu saps quee totes mosatroos aneem a estaar ahiii sempreee, i quee pa qualsevol cosaaa que necessites, lo únik que tens que fer es dirmoseuu,oki???


Wenoo wapiixiimaa en ganeetes de voret yaa per asiii, jijiji




Un besooooottt enormeeeeeeeeeeee!!!
Tkeroooooo muxooooooo!!!(L)










*.* maRia *.*

Anónimo dijo...

Ola Guapissima!!

Be, crec que ha quedat prou clar que eres fortíssima, i no has de deixar de fer-ho! quan et trobes mal, pensa en la gent, que t'estem enviant forçes cada segon, cada vegada que et tenim al cap (sempre) i pensa que dasi poc anem anarsen de festa, a passar-ho be, i ja simplement ni t'enrecordaras d'aquest temporá que ho estas pasant mal, simplement serás Estefania, la nosta amiga, la xica en la que sabem que podem confiar, la que ho donaría tot per nosaltres i nosaltres per tú!

Per si no ho sabies, ens has donat una lliçó molt bona a totes, jo en la teua situació no se si havera pogut reaccionar de la forma que tu ho has fet, has sigut mes forta que ningú i sobretot no has tingut por de res!!! Eres ÚNICA!!

Be, hem despedixc así, ja et cridaré per telefon demá i xarrem un poc val?

TEVUICCC, TEVUICCC I TEVVUICC!!

Anims a tots! i records x a tamare! XD

*Elisabet*

Anónimo dijo...

Cosas tan bonitas como las que te dedican en este blog, solo pueden ir dirijidas a una persona tan especial como tú Estefanía, es verdad que yo tampoco te conozco, pero conozco muy bien a la familia que ha impulsado este movimiento de sentimientos, de ánimo y cariño dedicados a tí, te deseo que te pongas pronto buena para que puedas leer como te quiere la gente que tiene el placer de conocerte, yo como los que no te conocemos deseo te pongas buena y así poder estar cerca de ti en algún momento de nuestras vidas, me gustaría por un instante respirar tu buena energía y la de los angeles que te rodean.
Ponte buena pronto.
Un besazo a ti y a los tuyos. LM

Rosa dijo...

No queda mucho que decir con lo que han dicho los demas.Asi que me repetire un poco. Todos mis animos, fuerza y esperanza para ti. Cumpliras tus sueños, saldras adelante y seras muy feliz. Y todos nosotros lo veremos. Sigue luchando.
Besos.

Sara dijo...

Hola wapaaa!!!

Vull que sapies que em tens pa tot el que faxa falta!! Que SEMPRE anem a estar ahí! I que encara que ara no pugam voret no hi ha dia k no m'enrecorde de tú!! Que eres molt valenta i ho estas demostrant!! T'admire moltisim!! Molts ànims des de ací!! I segur que prompte anem a tornar a estar totes xuntes i ja res ens va a separar! Mentrestant et telefonaré per a xarrar i posar-te al dia de tot!!! =)

Mil besossss!!!
Tevic mooolttttt!!!!


Sara Sentamans

Anónimo dijo...

“El tiempo es muy lento
para los que esperan,
muy rápido para los que tienen miedo,
muy largo para los que se lamentan,
muy corto para los que festejan.
Pero, para los que aman, el tiempo es eternidad" 
(William Shakespeare)

Anónimo dijo...

Estefanía, no tengo la suerte de conocerte, pero sólamente por las palabras que he leído sobre tí y por el coraje y fuerza que estás trasmitiendo a todas las personas que te quieren, no me cabe ninguna duda de que vas a saborear una vida plena y maravillosa, llena de momento inolvidables y de excelentes amigos, recordando que la vida es un regalo único que no hay que dejar de saborear ni un sólo segundo. ¡¡Fuerza Estefania!!!

Anónimo dijo...

¡¡Adelante, Estefanía!!
Desde que sabemos de las dificultades por las que estás pasando, y la manera con que te enfrentas a ellas, no podemos más que manifestar nuestra admiración por ti.
Quizá no nos conozcas. Somos de Millares, amigos de los padres de Irene y estamos enterados de tu enfermedad.
Muchos besos de Fidel, Carmen, Mª Carmen y Fidel hijo.

Anónimo dijo...

Hola estefania, soy un conocido de Agustin y agradezco la oportunidad que nos brinda, para que sepas que hay gente que sin conocerte puede ayudarte moralmente y mas cuando te queda toda una vida por descubrir y disfrutar,ánimo qué los tuyos están junto a tí para animarte y ayudarte y los que no somos familia ni amigos cercanos estamos aqui también porque alguien que te aprecia se ha preocupado por tí. Animo. Emilio Franco Escriche.

Anónimo dijo...

Wenaaaas wapiiixiimaaa!!!!

Com vaaa tot??? Be, no??? jijiji
Per asii tot com sempree, tiink moltes ganeetes de voreeet!!!

Va te posee un pok al diaa, okiz??? hui en clase poka cosa... fer faeneta, i mos an donat la nota de historia... millor no comente, xDD dema tenim examen de catsellà de 4 temeees!!! Tu resa per mosatroooss que avorem com ix, jeje.
I esoo que no see que mes contartee, airr volia tokarte pero com era dumenge me sabia mal, hui no se si te podré tokar, perque tink inlges... pero weno si trobe un ratet te tokee i me contes coses, sii??? jijiji

Pos res xiketaaa, en motes ganeetees de voreeet!!!

Tvuuuuik moltiiisiiiiim!!!!
Animooo wapiii!!!!







maria cerveró

Anónimo dijo...

Hola Estefania, sols donar-te molt d'àmin i dir-te que tú conseguirás curar-te,
perquè es molt important tant la teua força interior, com el trobar-te tan volguda
i arropada pel tota la gent. Ma mare tambè pasa un cancer i sé que es molt dur pero no imposible vencer la malatia, així que avant i molts bessets.
Lina B.

Anónimo dijo...

Estefania, no te conozco personalmente, pero se de tu historia desde el primer momento, también se que tu y toda tú familia estais con mucha entereza, eso es lo que hace a las personas únicas y verdaderas. Te ha tocado a esta temprana edad, luchar contra algo duro y rebelde, dificil y desagradable, estas ganando la batalla y seguro que también la guerra. No te rindas, no os rindais, estamos muchos con vosotros, nos acordamos de ti todos los días, nuestra ilusión tiene mucho que ver con tu animo. Lucha Estefanía, te aseguro que vale la pena. Eres un ejemplo para todos nosotros.

Oreto y Christian.

Anónimo dijo...

Parece mentira que tú sóla, estes moviendo a tanta gente para decir cosas bonitas.
Sin querer, estas desatando nuestros sentimientos más escondidos para darte fuerzas en momentos difíciles, así que sólo se me ocurre darte las gracias por lo que me has hecho descubrir muy dentro de mi.
SALUD Y FUERZA!!!!!!!

Shalalalalalalala dijo...

Por supuesto que me uno.
Otra rosa para Estefanía de mi parte.
Que sea fuerte, tanto como lo ha sido hasta ahora, para vencer ese dolor que tiene dentro.

Donde están los científicos?Donde están que permiten todo eso....

Donde esta la vacuna contra le cáncer?

Lo siento Armachi... no tengo palabras... Mi padre murió de cáncer.

Anónimo dijo...

Hola Estefania, no creo que te acuerdes de nosotros, pero nosotros de ti si y mucho, somos de Millares, la familia de Irene, bueno y queremos decirte que: eres muy valiente y muy luchadora, un ejemplo a seguir para cualquiera, esperamos verte pronto y comernos todos juntos unos Gazpachos en Millares. Esperamos que todo te vaya muy bien. Un beso y un abrazo muy fuerte.
LA FAMILIA SAEZ

Anónimo dijo...

Estefania!!!
Espere que tot haja anat molt be!

Només volia donar-te ànims, encara que crec que no te'n falten.
Que te tinc molt d'apreci i se que tu pots superar açò. Supose que el que necessites en estos moments és gent al teu costat, per això vull que sàpigues que jo, encara que no estic allí en tu físicament, si que estic pensant en tu contínuament i convencent-me a mi mateixa de lo forta que eres.
Ja saps que tens, i sempre has tingut un lloc en el meu cor. Però eixe lloc que ocupes va fent-se més i més gran cada segon, cada minut, cada hora, cada dia que passa.

Un bes enorme de la teua amiga i veïna,
Irene Calabuig

SA dijo...

Cuando hay alguien que es capaz de escribir un texto así, realmente debe merecer la pena la persona que lo protagoniza.

VIVE. Estefanía, te queda mucho por disfrutar y por seguir haciendo disfrutar a los que ya han demostrado como te quieren.

http://enlamesadeunbar.blogspot.com

Anónimo dijo...

HOLA GUAPA¡¡ DEPART DE L'AMPRESA VIDAMAR....
MOLS BESTS

Anónimo dijo...

EI CARAMELET YA QUE HUI NO MAS DIXAT QUE ANARA A VORET, MA TROBAT EN LA PORTA DE CASA UN ORDENADOR I TEDIC ESTES PARAULES QUE TE VULL MOLT A TU I A TAMARE MOLTS BSTS
EL TEU PARE

Anónimo dijo...

holaaaaaaaaaaaa!!!


buenooooo la veritat esq no se com comensar a escriure :)

estefania ma dit irene que tu sempre lliges aso aixi que aprofite per a dirte alguna coseta.

que sapies que tens una amiga genial que sempre me conta com te va tot i me informa de aon puc parlar en tu..

que me caigueres genial desde el primer diaa!

tenrecorde? lacoplada que hem vaig pegar amb vosaltres? ajaj

que encara conserve eixe cd que me donares tan xulii ple de dedicatories per fora i en fotos dins...

i que res que te vaig agafar prou de carinyo i que espere qu et recuperes molt promte i ens vejam en res..
que tornes a les gales ahi a pasarteu be i de paso mira altra exusa x voremos.

q te envie un beset molt gran i desitge que et recuperes promteee


muaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaks

Anónimo dijo...

"En el corazón de todos los inviernos vive una primavera palpitante, y detrás de cada noche, vive una aurora sonriente."
Khalil Gibran

Anónimo dijo...

Yee..Estefania..!!

Avorem quant vens per açi..que tens que vindre al meu cumple..que sino com vols que meu passe bé..axina ens riguem de qui tu ja sas..
En classe te estem esperant tots..je je..!!

Weno ja te contare ja..je je.. !!

Encara veus la misa en directe??..Si si lo de la tele..JA JA..!!..I el resopo..!!..je..je..!!

Si vols que te porte algo o ALGU meu dius i jo teu porte,e??


Molts besos de parts meu i de Julien..que ja li dire que et pose algo..!!


Estefania..(L)..Estefania..(K)

Anónimo dijo...

hola fani soc .ximet kom estas espere ke millorante ke lla fa prou de tems ke no te vex, dasi te done totes le meues forses pake tafañes a vindre ke les teues xiketes se desesperen i aiox no pot ser ejejje espere voret pronte ok dew bsss millorat moltisim wpaaa

Una pulga más dijo...

Las rosas mas bellas siempre tienen espinas y eso también forma parte de su belleza.
En la vida, las dificultades son parte de la misma, y eso nos hace mas fuertes y mejores personas.
Un beso muy fuerte desde Oviedo
Chus

http://chusgrao.spaces.live.com/

Anónimo dijo...

Pálida rosa

Pura tristeza mi rosa
tan pálido su color
algún secreto dolor
le puso pena a la hermosa

Son pétalos abrumados
ni restos de su prestancia
es olvido su elegancia
su corazón lastimado

Y pena por un amor
que partió, que la ha dejado
ese pecho colorado
que despertó su candor

La amapola y su encanto
lo sedujo sin pudor
hoy sabe de su calor
y mi rosa todo llanto

Ningo

Anónimo dijo...

Hey, soc Rosa, m´acabe d´enterar d´aquesta pàgina i he pensat vaig a probar si funciona, pero crec que si que funciona. He vist la floristeria que t´has montat i molt bonic tot.
Ya fa temps que no ens vegem, y com ara es una miqueta mes díficil, açò es una gran idea. Per sert, Raül diu que els bombons estan molt bons, ja cuasi no queden.
Be, entretinte una miqueta en estes coses i besets per a tu i per a t´ha mare. Ya anirem un dia d´aquestos a fer-vos una visita, encara que siga de lluny.
Mua, mua, mua....

Anónimo dijo...

Palabras y Silencio

Hay algunas cosas demasiado bellas para poder describirlas con palabras. Hace falta admirarlas con meditación y silencio para poder apreciarlas a plenitud.
Se necesitan pocas palabras para
expresar lo esencial. Los grandes discursos solo sirven para confundir y adoctrinar.
El silencio es a veces más revelador que un río de palabras.
Mira a una madre con su hijo cargado, el bebe sabrá obtener, todo lo que de ella quiere, sin necesidad de decir nada.
De hecho, las palabras deben de ser como una envoltura de los pensamientos.
No son necesarios discursos muy largos para expresar lo que siente el corazón.
Una mirada puede decir más que mil palabras.
Creo que la sabia naturaleza nos dio sólo una lengua y dos orejas para que oigamos más y hablemos menos.
Si lo que vas a decir no es mejor que quedarte callado, entonces para que decirlo.
Cuanto más grande y generoso es el corazón, menos son las palabras que se necesitan para expresarse.
Hace falta recordar estas sabias y filosóficas palabras:
Las palabras verdaderas (la verdad) no siempre son bonitas, pero las palabras bellas no siempre son verdad.
Es propio de las mentes grandes hacer entender muchas cosas con pocas palabras.
Los espíritus pequeños, por el contrario tienen el don de hablar mucho y no decir nada (¿de quién se recuerdan?)
El que sabe oír luego sabrá usar lo que oyó.
Para decir “te amo” solo hacen falta 2 palabras, todas las demás serán superfluas.
“Si” y “No” son las palabras más cortas y fáciles de decir, pero son las que acarrean las consecuencias más trascendentales.
Para que el ser humano aprenda a hablar solo hacen falta 2 años
Para que aprenda a callar ... toda una vida
Ser comedido al hablar en vez de ser un defecto es prueba de gran sabiduría.
El que mucho habla en vez de esclarecer las cosas, las confunde.
El que mucho habla,
mucho se puede equivocar.
PABLO. Un beso.

Anónimo dijo...

Un amigo es una casa cuyas puertas están siempre abiertas, es la roca firme contra la desesperanza, aquel que no contabiliza su tiempo, porque todo su tiempo es tuyo, el que renueva tu espíritu con el consejo que necesitas, convierte tu tristeza en alegría y es como el rumor al río y el color amarillo para los jacintos que están inexorablemente unidos, y es por ello que siempre estará junto a ti, sin cobrarte por eso.

Que et millores,PAU

Anónimo dijo...

hola fani!!som raquel i dani!!!q sapies q no nia dia q pase q no pensem en tu...estas siguent molt valenta i tens q continuar aixina...te enviem tota la nostra energia positiva, xa q continues siguent aixina com eres valenta, simpatica i molt bona xiketa...molts besets en molt de cariño!!ya te vorem dasi poquet xasi!e!animos!!un beset a ta mare tame!

Anónimo dijo...

Hola fani,soc dani.espere qe te ixga tot molt be,jo desde aci t'apoyare tots els dies.segur qe tot te ix molt be perque tu teu mereixes.força Fani!tu pots!un beset!

MªDolores dijo...

Que tal Princesa Fani?
Deseo de corazón que nunca pierdas la fuerza de tu corazón, con ella se puede realizar todas las espectativas que tu desees......
De corazón espero que te repongas porque tu lo mereces......

Un beso de la Hermana de Agustin, con mucho cariño!!!

david dijo...

hola soy david de nuevo bueno no esperaba tantos comentarios desde un principio cuando habian unos treinta comentarios me pregunte ¿ llegaran haber 50 comentarios? y yo mismo me conteste creo que no , y no me atrevi a ponerlo por si no llegaban pero veo que me equivoque todo son animos para fany una chica que se merece todo lo del mundo y por segunda vez te doy mi animo y fuerza para que luches sobre esa enfermedad tu puedes en ella y se valiente aunque no te conozco pero te tengo en mi pensamiento dia a dia , noche a noche ANIMO , ANIMO ,ANIMO

Anónimo dijo...

A ESTEFANIA:
Cuando miras sus ojos, una dimensión paralela se abre ante ti. Son la puerta a un mundo desconocido, pero familiar. Donde cada parte, cada fragmento es importante.
Muestran alegrías y penas, sueños y anhelos, que se escapan - por inercia- chispeantes con la luz ingresada a la pupila.
Ojos con ganas de confiar.
Ojos siempre alertas. Mirando expectantes: cada paso que haces y conociendo cada gesto que realizas en un continuo análisis.
Ojos con ganas de sentir.
Ojos que se asombran de cada cosa que ven. Que se recrean de cada línea que forma un objeto como si la viesen por primera vez.
Ojos que dicen lo que la boca calla en demasía.
Ojos que se oscurecen cuando están tristes y brillan como las estrellas cuando desbordan de felicidad.
Ojos que se ocultan bloqueando la mirada, por miedo a ser descubiertos diciendo mucho.
Ojos, a los que no se les va ningún detalle realizado... Que conocen la aventura del mirar, del observar, del creer y de anhelar.
Ojos soñadores que buscan en otros refugio.
Ojos que formando la mirada no dejan espacio para las palabras.
Ojos… en los que te pierdes como un laberinto, como una calle sin salida, pero donde no sientes miedo.
FRAN.

Anónimo dijo...

la vida es dura, lo se, pero nosotros tenems ke ser fuertes, y mas en estos momentos....tenems ke demostrar la valentia ke llevams dentro,no ai ke perder la fuerza NUNCA!seguir luxando!!un besazo y todo mi apollo!!!

Anónimo dijo...

Estefanía, nos has dado un ejemplo de cómo afrontar los problemas. Eres pura energía, simpatía, tenacidad. Has dejado claro que tienes ganas de vivir, y eso va a tener pronto su recompensa.
Esta guerra la tienes casi ganada, en gran medida gracias a ser como eres.
Un beso muy fuerte a tus padres, y uno enorme para tí.
Recuerda que tenemos una celebración pendiente...!
Esperamos verte pronto.
Aitana, Manolo y Raquel

Un saludo.
Raquel Rodríguez.

Anónimo dijo...

“La vida sólo puede ser comprendida
mirando para atras;
mas sólo puede ser vivida
mirando para adelante."
(Soren Kierkegaard)
PANDO.

Anónimo dijo...

hOLA ESTEFANIA,ES DIFICIL ADREÇARME A TU PER A DONARTE UN POC D'ALEGRIA ES DIFICIL PERQUE SE LO VALENTA QUE ERES I LO BE QUE ESTAS PORTAN TO, ES DIFICIL DIRTE RES PERQUE A TU QUE TE VAN A CONTAR D'EIXA EXPERENCIA, PREO TAMBE SE UN POQUET DE LO QUE ES ESTAR AHI AILLADA PERO MOLT ARROPADA I AMB MOLTA GENT QUE PENSA I EL DESITJA QU'EIXA MEDULA POC A POC VAJA FUNCIONANT ,ES MOLT DIFICIL PERO NO TINGUES PRESA DESPRES LA RECOMPENSA ES MOLT GRAN,TINC UN GERMA QUE VA PASSAR PER EL MATEIX QUE TU, AMB ALGU QU'ALTRE PROBLEMA I ESTA FENT UNA VIDA TOTALMENT NORMAL JA VEURAS COM MOLT PRONTE ESTARAS PER AHI I D'AÇI UN TEMPS D'AÇO PRACTICAMENT NO T'ENRECORDARAS UN BES MOLT FORT I FINS MOLT PRONTE---INMA--

Lobo Atento dijo...

Desde aquí te mando muchisimos ánimos Estefanía,sigue luchando y no te rindas.
Ojalá te lleguen cientos de rosas!!

david dijo...

Para lobo atento:

hola me gusta a frase que dices " Ojalá te lleguen cientos de rosas" eso me lo propuse cuando habian 25 pense en haran los 50 pero bueno no lo escribi , pero ahora que lo dices tu lobo voy a decirlo me gsutaria ya que hay 60 me gustaria 40 ANIMOS mas para estefani y yo diria que si que llegaran a 100 , bueno no me despido simplemente con un adios no te vuelvo a dar por tercera vez animos no me gustaria solo con un adios hasta luego SOLAMENTE TE DIGO ANIMO A TI ESTEFANIA Y A TUS PADRES

ARMACHÍ dijo...

Por mi no hay ningún problema en llegar a cien... Cada 20, refrescare la entrada!

Anónimo dijo...

Hola Estefanía!
Tú no me conoces... Tengo 20 años y soy de Gijón (Asturias). He llegado hasta tu página porque soy muy admiradora de Leo Segarra, y bueno, ya m he enterado q ha ido a verte junto con Lorena a La Fé.
Desgraciadamente yo tenía una amiga que tuvo la misma enfermedad que tú, q estuvo allí ingresada hará 1 mes, llamada Loli.
Y sabes? Desde aquí quiero mandarte todo mi ÁNIMO cariño... Porque vas a poder con todo esto... Tenemos que demostrarle a la vida y a todo el mundo lo fuertes que somos... Y realmente cariño deseo q te recuperes muy prontito y puedas salir del hospital lo más prontito posible.
Realmente es muy duro todo esto... Pero por lo q he leído por ahí, tienes unas ganas de vivir ENORMES, una ilusión, una alegría y una energía increíbles... Y con eso vas a llegar muy lejos... Porque indirectamente, estás dándonos lecciones de vida a todas las personas, estás haciéndonos valorar qe todo lo que tenemos es más importante y especial de lo que solemos valorarlo habitualmente. Y tan sólo por todo el esfuerzo q estás haciendo, vas a salir de todo esto... Estoy segura!!
Tienes toooooooooodo mi apoyo, para cualquier cosa puedes contar conmigo... Te dejaré mi dirección de correo electrónico por si algún día te apetece contactar conmigo, porque estaré encantada de conocerte =). lidia_asturiana@hotmail.com!

Cuídate mucho cariñoooo, muchísima fuerza! Aunque estoy segura q no necesitaré mandártela porq ya tienes tú la suficiente para salir de todo esto!

Un saludo para ti, y muchísimo ÁNIMO para toda tu familia.


__Lidia-Asturias__

Anónimo dijo...

HOLA Estefanía, deseo que tengas mucho ANIMO y sobre todo ESPERANZA para vencer la enfermedad, ya que hay tratamientos que consiguen que remita a pesar de sus efectos, no te dejes vencer!!!, se que es muy duro y se necesita mucha energía por tu parte y de toda la familia, ANIMO también para todos ellos. En cuanto al aspecto físico no te preocupes excesivamente ya que es temporal y mejora posteriormente. Conozco personas, mi padre y otros, que están en tratamiento y la enfermedad esta REMITIENDO. Un abrazo y ANIMO!!!!. Estamos contigo...
Andrés, Maite, Eloy, Aida.*

david dijo...

Para armachi:

tiene que llegar a 100 tienes razon porque hay muchisimas flores en este caso rosas y igual que de rosas hay , hay muchisimos tipos de animos adelante , porque hoy es el dia del cancer y todos damos animos ,adelante estefania

ARMACHÍ dijo...

Estefanía continua en el hospital, en su fase de aislamiento, aunque resulta alentador verse arropada con todos estos mensajes de ánimo. Es evidente que no está sola, que no sólamente tiene a su família, sino que existe un mundo que espera expectante su recuperación, y eso es fuerza... Eso es cariño... Eso es la grandeza de la mágia.
Cuidate, Estefanía; hay muchas personas que quieren que salgas de La Fe, con tu ejémplo de vida.

Anónimo dijo...

Hola Estefania... e leido tu caso y desde aquí solo deseo que luches y que seas fuerte! Mas fuerte que todo lo que pueda venir por muy duro que sea... y que sepas que estas rodeada de gente que te arropa y que quiere que salgas de esta lo antes possible.
Asi que muchissima fuerza cielo, NO TE RINDAS!


Un abrazo enorme!

Anónimo dijo...

No pierdas la esperanza. Se fuerte.

Anónimo dijo...

HOLA´´ÉSTEFANIA...HE PARLAT EN T'OMPARE I MADIT LO CONTEN QUE ESTA DE LA TEUA EVOLUSIO..MOSATROS DESDE ASI TAMBIEM TOT LO MILLOR PER ATU´´´ANIM LLA QUEDA MENOS .PERLA MOS VETJEM PRONTE MOLS BESOS DE TONI,VICTOR´,MAYRA,LOLA

Anónimo dijo...

Hola Estefanía!
Me llamo Sonia y bueno, he llegado a este blog a través del foro de Leo Segarra, que fué a verte a La Fé junto con Lorena.
Como ya te ha comentado por ahi arriba mi amiga Lidia, una amiga nuestra, Loli, también estuvo ingresada por lo mismo hace cosa de 1 mes..
Es por esto, que te mando todo mi apoyo y muchíssima fuerza guapa!
Que no abandones NUNCA la fuerza que seguro te caracteriza, las ganas de vivir y sobretodo la valentía! Hay que ser fuertes..y tu lo estás siendo! y aunque no lo parezca,gente como mi Loli, como tu..dais una lección de vida realmente MUY GRANDE!! Y todo lo que estás luchando ahora, seguro que tiene su recompensa! :) La fuerza hace muchísimo..asiq muchísisisima fuerza Estefanía!! Espero que salgas cuanto antes de La Fé!! Un bessito muy grande, y muchísimo ánimo!!! muaaaaaaaaaaaa!! Sonia_Valencia

Anónimo dijo...

Hola estefania!!

soi vero,al igual que algunas personas que han escrito,me llego tu pagina a traves del foro de leo,el cual te fue a visitar alguna vez con lorena.
desde aqui decirte que sigas adelante,mucha fuerza y mucho animo,en los momentos asi creo que es lo que mas necesita una persona,e leido por ahi que eres una niña fuerte,con ganas de vivir,y sobre todo valiente.
con todo esto estas enseñando a la gente a vivir,dando lecciones de la vida,de saber valorar lo que tenemos por mas pequeño que sea,
NUNCA abandones tus sueños,tarde o temprano tendran su recompensa.


1 besazoo!!

david dijo...

vamos hay que darle aun mas animos a estefania que se lo merece esta chica joven de 16 años vamos hay q ue darle animos y ya somos 70 la gente que te da animos ahora vamos hacia los 80 y asi hasta los cien te aseguro que a 100 llegaremos, te vuelvo a decir 10.000 = animos

Anónimo dijo...

ola estefania :)

no te conozco de nada pero al llegar aqui x casualidad no puedo dejar de escribirte..

se fuerte y luxa por tu vida!!

seguro que saldras de esta maldita enfermedad..

un besoo

Noelia

Anónimo dijo...

Hola Estefania; he arribat fins açí per la pàgina creada per ARMACHI "EL REENCONTRE". Una bonica i grata sorpresa per a molts dels inclosos a eixa pàgina(per exemple jo).
Bé sols dir-te que jo he passat algo paregut a tú i encara estic un poc tocada, pero et puc dir que amb el carinyo de la familia i la calor de la gent bona que ens rodetja podem eixir de on estem. Eixes grates visites que de vegades ens neguem a tindre ens donen força per tirar endavant i lluitar.
No mires enrere, sempre al davant i pensa que en tu no te que poder res ni ningú; LLUITA NO ET RENDEIXES!!!! La teua gent t´ho agraira, pots estar segura.
ANIM CARINYET, ENDAVANT!!

P.D. Ací em tens per a lo que necesites encara que no ens coneguem, sigues forta.

VICTORIA

Anónimo dijo...

Hola estefania :)
no te conozco, pero e llegado hasta aqui por un post en el foro de Lorena, me imajino por lo que estas pasando, yo hace nada pardí a una amiga y a un tio por es misma enfermedad, y hace unos años ya a mi abuelita también :( es muy duro, lo sé, pero tienes qe luchar, porqe luchando consegiras salir en nada de allí y poder disfrutar junto a tú familia, ya veras :)
muchisimos ánimos vale guapisima? :)
mejoratee^^
un besaazooO!


Alba=)

Anónimo dijo...

Estefania , un beso de una familia ,que grita tu nombre en silencio al rezar todas las noches animo corazon.

Anónimo dijo...

Hola Estefanía!!!

Soy Bea de Alicante , no nos conocemos pero he vivido tu enfermedad en una persona muy cercana a mi hace muy poquito tiempo.

Sabes que lección de vida saqué de todo esto???

Que hay que luchar por poder sonreir todos los dias , disfrutar de cada suspiro , y ponerle mucha fuerza y optimismo.

La leucemia es una enfermedad muy complicada , pero para los grandes heroes y heroinas , como seguro que eres tú , va a ser una prueba más de la vida , de la que saldrás vencedora y podrás seguir deleitando a todos los que te quieren con una TREMENDA SONRISA.


Muchisimo ánimo , muchisima fuerza , desde esta tierra de la uva de mesa te mando el mayor y el más cálido de los abrazos y un montón de energia positiva para esa habitación de la FÉ que debe de tener un maravilloso aroma con tantisimas rosas!!!!!


Con todo el cariño del mundo para tí y para los tuyos.


Mil millones de besos.

david dijo...

hola estefania:

Soc david ara ja se qui eres i ens em vist , i ara encara et dones mes anims que abans aunque abans ja et donava , hui e vist a armachi y li he donat anims per aque de part meu tels done a tu , per a que et cures prompte , aixina no et done anims escrits si nos en paraula que crec que efectuara mes rapidesa que escrit aunque escrit noe t falten ni et faltaran may mes ni meus ni dels demes internautes que poc a poc gracies a el blogspot de armachi et donaran anims i forçes per a que et recuperes mes prompte

un saludo estefania

anims anims anims anims anims anims

Anónimo dijo...

Hola perleta del Túria!!!

No sé si tinc el dret de tornar a escriure en aquest blog.. però desde fa dies ... que el vaig trovar.. has vingut com una ràfaga de vent moltes vegades al meu cap i al meu cor...

Espere que la teua evoluciò siga molt positiva i que estigues plena de força , tota una lliutadora amb moltes ganes de tira cap endavant!!!!

Desde açí no puc més que donar-te ,molt de ànim i dir-te que segur que aquest any venider porta moltes cosses boniques i positives per a tú....


Mil milions de besets molt grans , morta força valenta!!!!!




Gràcies amanchi per aquest blog , per apropar aquestes històries que fan que qualsevol persona saque lo mitjor de el mateix i ho envie cap a eixa habitaciò de LA FE on aquesta personeta lluita amb tantes forces.


Un beset molt gran per a tu tb.




Bea ( Alacant )

Anónimo dijo...

ARMACHI no Amanchi.. jajajaja senc la confusiò , un beset

ARMACHÍ dijo...

M'agafe la llibertat de contestar-te per Estefania: pots posar els comentaris que vullgues, esta és t'ha casa. Respecte a l'artista d'esta pelicula, está molt be, posiblement al llarg d'esta setmana puga eixir del aislament i els nadals els pasará en casa amb total seguretat. (De defenses va molt be, augmentant, augmentant, augmentant) I sapigues, que tots estos comentaris,li han donat vida... I tot un jardi!
Per l'equivocació, no et preocupes, efectivament és "armachi", o el que és el mateix: Agustí Ricard Machí.
GRÀCIES.

ARMACHÍ dijo...

A BEA:
Gràcies per el beset!¡!

david dijo...

Hola armachi i estefania malegre moltisim de veritat com avies dit abans el el teu comentari agusti que els nadals els pase a casa la veritat em pose content perque yo moltes evgades e pensat com un dia de nadal , capdany que es reuneix totes les families yo pensaba desde que habia vist este blog es a dir lo de estefania e pensat veges tu aquestes persones malaltes com estefania que estan en el hospital malaltes un dia de nadal com sera ? la veritat que heu e pensat moltes de vegades pero hui que llegit armachi el teu comentari cuant pense ya no pregunte de vore que els nadals estara en casa la veritat malegre , aixi que estigau tots junts en familia, dasi un saludo a tota la familia de estefania la veritat


un saludo per a estefania y la seua familia

Anónimo dijo...

Hola Estefanía!

Como cada dia, he entrado a este blog..y hoy he leido que las defensas van muy bien! aumentando y aumentando! =) y la verdad esque no sabes cuanto me alegro!! Ojalá prontito salgas de esa habitación y que puedas pasar las fiestas de Navidad en casa con toda tu familia y tus amigos!! y espero que te recuperes prontito y estés al 100%!!

Muchisiimo ánimo campeona y un bessito muy muy fuerte,guapaa!!


Sonia_Valencia

david dijo...

hola estefania:

hola soc david totes les dies vec si tens algun comentari per a tu i fa dies que he vist que estan els comentaris sols en 84 pues ara ten faig yo uno per a que puje a 85 i avore si aixina al voren 85 s´animen a donarte anims com yo , perque te ho mereixes per soportar aquesta enfermetat ya que tu eres valenta , jo vaig tindre un familiar de part de monpare aixina com tu i ho va superar hui heu e pensat i e dit si matia heu a superat , estefania encara mes ja que ella es forta i valenta i desde asi vullc que armachi no pose solament una rosa vullc que pose un ramellet de roses com tu ho eres un ramellet espere que tel pose , com jo se que domes bore este comentari el posara

PAra armachi: hola agusti saludos i ja ens diras per a nosaltres com va estefania val

un beset per a estefania y un abraç per a tu armachi

Anónimo dijo...

HOLA XIQUETA QUE TU POTS , ARA BE NADAL I TEM DE FELICITAR VA XIQUETA ANIMS I VALENTIA

ARMACHÍ dijo...

Si Dios quiere, hoy miércoles 10 de diciembre, Estefania volverá a casa a compartir con los suyos cada momento de esta navidad. Y digo yo, que por las noches, sus sueños estarán llenos de rosas de personas que le acompañaron durante su estancia en La Fe; personas que le dieron su cariño y su apoyo, personas, con las que todos deberiamos soñar...

Anónimo dijo...

Una vez más..por aquí estoy escribiendo!! me alegra muchiisimo leer que Estefania pueda estar ya en casa y disfrutando de la Navidad con los suyos!!..no hay nada como estar en casa con tu gente...!! :) espero que disfrutes muchisisisisimo guapetona!

un besito fuerte Estefania!

Sonia_Valencia

Xelo dijo...

Hola, Estefanía¡¡¡
Esta noticia, es una gran noticia, y esperada por mí.
Deseo con todo mi corazón que todo evolucione como hasta ahora, y estoy segura que así será.
Disfruta cada segundo de tu valiosa vida junto a tus seres queridos.
...y espero que pronto nos dediques unas letritas para decirnos que todo va muy bien.
¡¡felices fiestas¡¡

Anónimo dijo...

Hola soy Estefania!!!no se que decir (((me dejais sin palabras)))...pero si decir que muchisimas gracias por el apoyo que me aveis dado durante este tiempo.como abeis leido lo que os a dicho armachi que ia buelvo a casa a pasar las navidades junto a mi familia...
PARA ARMACHI:Agustin muchisimas gracias por hacer todo eso por mi..un bessazo muy,muy grande.

MUCHISIMAS GRACIAS A TODOS POR APOLLARME I DARME FELICIDAD....

FELIZ NAVIDAD Y PROSPERO AÑO NUEVO

UN BESSAZO Y UN ABRAZO PARA TODOS

(((y muchisimas gracias a todos)))


ESTEFANIA

Xelo dijo...

MUCHISIMAS GRACIAS A TI, ESTEFANIA POR DEDICARNOS UNAS PALABRAS. ES UNA SEÑAL EVIDENTE DE QUE TODO VA FUNCIONANDO A LAS MIL MARAVILLAS.
DISFRUTA CON LOS TUYOS Y SIGUE AL PIE DE LA LETRA LO QUE TE INDIQUEN LOS MEDICOS.
ENHORABUENA POR SER TAN VALIENTE¡¡¡

david dijo...

hola estefania me alegro muchisimo de que estes en casa la verdad no te miento , desde que amarchi hizo esta entrada en este blog la verdad esque no ha habido dia que no haya dejadod e pensar en ti , dia a dia mirando si habian nuevos comentarios animandote y dandote fuerzas la evrdad .
sobre los comentarios cuando tenias pocos dije me gustaria que llegen a 50 y queria ponerlo pero claro dije bueno no lod igo por si acaso no llega a 50 pero la verdad esque ha pasado los 50 , 60 ,70,80,90 y llegaremos a 100 la verdad .

incluso habian dias que veia si habian comentarios por la mañana y luego por la noche para ver que habia.

pueden visitar mi blogs : totenvideo.blogspot.com
hay nuevas entradas que podeis participar todos

Anónimo dijo...

animo estefania ere sla mejor y has dado un buen ejemplo a mucha gente

Anónimo dijo...

animoe stefania

Anónimo dijo...

hola estefania desde que vi este blog de armachi y vi que te hizo a ti este mensaje me llamo muchisimo la atecion y no he podido dejar de pensar en ti la verdad y desde aqui te deseo mucho animo aunque veo que estas en casa pero necesitas animo, desde aqui y mi familia te deseamos unas navidades especiales

david dijo...

HOLA ESTEFANIA SOY DAVID , ME ALEGRO DE VERTE CONOCIDO EN PERSONA Y HABLAR CONTIGO , AUNQUE YA TE CONOCIA DESDE EL CONCIERTO DE CARLOS BAUTE PERO BUENO AL PRINCIPIO DIJE UNA CHICA NORMAL PERO BUENO LUEGO AL VER LO TUYO EN EL BLOG UN DIA LE PREGUNTE A ARMACHI SI ERAS DE AQUI DE ALCUDIA I ME DIJO QUE NO PERO QUE TENIAS FAMILIA AQUI Y LLO LE DIJE NO LO CONOZCO Y EL ME DIJO QUE SI Y DESDE AHI VOLVI A VER EL VIDEO Y SI SABIA QUIEN ERAS ,LUEGO EL OTRO DIA TE VI Y GRACIAS A TU PADRE HABLE CONTIGO ME ENCANTO HABLAR CONTIGO Y ME ALEGRO DE VER COMO ESTABAS DE SALUD Y VI QUE BIEN Y ESO ME PUSE CONTENTO LA VERDAD.
BUENO ESPERO QUE LEAS PRONTO ESTOS COMENTARIOS . UN SALUDO Y ADIOS

ARMACHÍ dijo...

Hola a todos! y Feliz Navidad!
En principio, esta es el último comentario a esta entrada, con el que doy por zanjado el largo camino que hemos llenado de rosas.
Ha sido una experiencia muy gratificante, nunca pensé que tuviera tanta aceptación, y os aseguro que ha sido positivo en todos los sentidos.
No tengo suficientes palabras para agradeceros todos los comentarios de ánimo que le habéis manifestado a Estefanía, pero, os aseguro que ha valido la pena; ha recibido el mensaje de que no estaba sola en esta batalla, y eso siempre es importante. Ha sido maravilloso conoceros a todos a través de esta entrada y os invito a que sigáis visitando mi blog. En estos momentos, la salud de la “artista” está evolucionando perfectamente, anteayer, incluso se presentó en una donación de sangre acompañando a su familia (un acto de donación masiva de sangre organizado por la Asociación contra el cáncer de l’Alcúdia, querían entrevistarla para canal 9, pero es muy vergonzosa i no quiso), y está pasando las navidades con su gente.
Así que nada más; desearos unas felices fiestas, y agradeceros vuestro interés, vuestra constancia y vuestro buen corazón.

Anónimo dijo...

Estaba buscando una rosa y cai aqui en este lugar no se como ni por que pero Dios si lo sabe tu situación tu dolor no lo se no puedo decir por q no he pasado por algo como lo q estas pasando y palabras sobran, ahi muchas pero ninguna pueden aliviar tu sentir tal vez tu dolor o tu decesperación y de mi parte tampoco tengo parabras para decir q te puedan aliviar, pero si alguien tiene q decirte ese es Dios y te dice q te refugies en El q ahi cosas q no entiendes pero todo esta en sus manos solamente confia en su voluntad por q todo lo q El hace es perfecto y todo obra para bien lo q no entiendes ahora lo entenderas despues recuerda siempre, q habra una buena recompensa cuando reposamos confiadamente en las manos de Dios, Que Dios Te Bendiga Mucho!

lacatalana dijo...

no et conec pero tant sols en llegir els comentaris de la gent que si que te el gust de fer.ho,es com si ja ens conexeisim,sols dirte que ets molt valenta i que espero que tota la sort del mon estigi en tu per ajudarte ,anims floreta

ARMACHÍ dijo...

GRACIAS A ANÓNIMO Y A LA CATALANA.
ESTEFANIA SIGUE EN UN PERFECTO ESTADO DE SALUD, Y ALGO DE ESO OS DEBE A TODOS VOSOTROS QUE AL LARGO DE SU ENFERMEDAD, LE HABÉIS LEVANTADO EL ÁNIMO.
GRACIAS DE NUEVO.

Xelo dijo...

Ens alegrem moltisim.
Dona-li molts records a Estefania ¡¡¡

Unknown dijo...

Estefania, bueno tu ya sas que estic asi per a tot, i se que eres molt forta i que vas a superar aso, i asi estem tots per a apoyarte i animarte, val?

ET BUIC PRINCESSA!(LL)

Anónimo dijo...

NUNCA TE RINDAS TE ENVIO UN ABRAZO Y LAS MEJORES ENERGIAS, ESPERO TE SANES PRONTO Y PUEDAS DISFRUTAR DE UNA VIDA SANA Y LLENA DE SONRIZAS Y ALEGRIAS

Courdanslesilence dijo...

Stefania. Animo con fe todo saldra bien ganaras esa batalla. te llevo en la mente y en mis oraciones. Elizabeth

Anónimo dijo...

SALDRAS ADELANTE NO PIERDAS LA FE.

TU LO VAS A LOGRAR TE MANDO UN ENORME ABRAZO!!!!!!!!!!!!!

Daryana dijo...

Hola Estefanía, Armachi, todos, holitas a todos.
Llegué hasta acá buscando una rosa y me he quedado atrapada entre tantas rosas, y tantas muestras de cariño, de garra y de fé.
Estefanía, espero en Dios Padre te encuentres bien, no he visto actualización aquí del tema, así que doy por sentado que estás bien ánimos, te dejo mi cariño y tu sabes que estás arropada con las manos benditas de Dios Padre en familia. Dios Padre te bendice.

Anónimo dijo...

Hola Dariana. En realidad no tenia el valor suficiente para contestar a tu entrada (incluso una buena amiga me incitó ha hacerlo, y nada) tal vez fuese mido, tal vez cobardía, o tal vez me gustaba la idea de que pensaras que todo estaba bien. Pero no es así. Estefania nos abandonó el 21 de septiembre del pasado año. Se le acabaron las fuerzas, y a todas las personas que la conociamos nos hundió....
Hoy sería su cumpleaños, y llevo todo el día pensando, ya no en ella, sino en su familia y en el sufrimiento que sobrevuela sobre sus cabezas.
Es un día triste, pero alguien me ha enviado una rosa por el facebook (diciendo que era para las personas que ya no están) y me he dicho: hoy tengo que contestar a Daryana !
Armachi

Celia dijo...

Sempre te recordarem princesa!!

Gracies per tot, sobretot per luchar, per ser la persona mes luchadora de este mon i per la teua sonrisa.

Te vuic.